Tom Simmons

tatws

Dyw Llundain ddim yn brin o fwytai da, ond mae gen i ffefryn newydd, ac yn digwydd bod, mae o’n cael ei redeg gan Gymry. Bwyty Tom Simmons.

Yn enedigol o Sir Benfro fe agorodd Tom Simmons ei fwyty ei hun, yn 2017. Chwe mlynedd ar ôl iddo serenu ar Masterchef: The Professionals.

Nid ar chwarae bach mae rhywun yn agor bwyty ynghanol Llundain ond mae Tom Simmons eisoes wedi ennill ei le ymysg yr holl fwytai crand eraill ger Tower Bridge. Mae’r bwyty ei hun wedi ei guddio tu ol i rai o’r adeiladau newydd yn Tower Bridge, ond wir i chi mae’n werth ei ffeindio.

Fe gewch chi groeso cynnes gan Lowri, sy’n rhedeg y bwyty ar y cyd gyda Tom.  Mae mor braf cael siarad Cymraeg ynghanol Llundain, mae’n gwneud y profiad yn un llawer mwy personol. Ond mae Lowri hefyd yn wybodus iawn ynglyn a’r bwyd a’r gwin sydd ar y fwydlen, ac yn barod i sgwrsio ac ateb unrhyw gwestiynau.

eog wedi’i gochi

tartare cig eidion

Dwi wedi bwyta yno deirgwaith nawr, ac mae safon y coginio wedi bod yn gyson o uchel. Mae pob pryd wedi bod yn bleser llwyr.  Ar ein hymweliad diwethaf dywedodd fy ngwr mai dyma un o’r prydau gorau iddo gael yn Llundain.

Mae’r bwyd yn glasurol ei naws, ond mae ei Gymreictod i’w weld yn glir yn y cynhwysion mae o’n ei ddefnyddio o’r menyn cennin gywrdd gogoneddus sy’n cael ei weini efo bara sourdough ffres, i’r cig oen cymreig a coctels chwisgi Penderyn.

hwyaden

cig oen

Be dwi’n licio am goginio Tom yw ei fod o’n sicrhau mai’r cynhwysion eu hunain sy’n serenu. A pan mae gennych chi gig oen Cymreig o’r safon uchaf, pam fyddech chi eisiau chwarae o gwmpas yn ormodol efo fo? Yn ôl Lowri mae Tom yn cysylltu a’i gigydd yn ôl yng Nghymru ar facetime bob wythnos er mwyn gweld beth sydd ganddo i’w gynnig.

Mae’r eog wedi’i gochi gyda betys, afal a rhuddygl yn ffordd berffaith o ddechrau pryd. cyfuniad hyfryd o flasau, ond sydd yn dal i fod yn ffres ac ysgafn.

Dwi wedi cael yr hwyaden a cig oen fel prif gwrs ac fe fuaswn i’n argymell y ddau. Ond mae’n werth dod am y tatws yn unig. mae yna ddigon o fwyd ar un plât felly does dim rhaid cael tatws ychwanegol ond maen nhw wir yn werth eu trio. Maen nhw’n edrych yn debyg i sglodion mawr, ond mae yna lafur cariad yn mynd fewn i’r rysáit yma. Fel yr esboniodd Lowri i mi, mae haenau o datws tenau yn cael eu coginio n y popty cyn eu torri fewn i sglodion a’u ffrio. Mochaidd ond mor flasus.

Dwi’n licio rhywbeth ysgafn ar ddiwedd pryd mawr, ac mae’r pwdinau dwi wedi’i gael yma wastad yn taro deuddeg. Yn greadigol, a blasus ond heb fod yn rhy felys chwaith. Roedd y darten afal yn benodol yn ogoneddus.

tarten afal

panacotta

Ond peidiwch â gadael cyn trio’r coctels, dewis bychan sydd yna ond mae’r coctel Chwisgi, wedi ei wneud efo Penderyn ac oren yn un o fy hoff  ddiodydd erioed. I fod yn onest fyddai’n werth mynd nôl yno dim ond i gael un o’r rheina a powlen o datws!Felly os ydych chi byth yn Llundain, fe fuaswn i’n sicr yn argymell eich bod yn gwneud amser am ginio neu swper yn Tom Simmons.

Chwisgi

Te Prynhawn yn Tea at 73

Fel da chi’n gwybod rydw i a fy ffrindiau wrth ein boddau gyda the prynhawn, ac mae o wedi mynd yn dipyn o draddodiad i fynd i rywle gwahanol yn Llundain bob tro y maen nhw’n dod yma i aros. Ond pan ddes i lawr i Gaerdydd yn ddiweddar, fe awgrymodd Catrin ein bod ni’n trio’r lle te newydd ar Cathedral Road – Tea at 73. Doeddwn i ddim wedi clywed am y lle o’r blaen, gan ei fod yn weddol newydd, ac o gael cip ar y wefan fe wnaeth yn sicr wedi ennyn fy chwilfrydedd.

Mae Tea at 73 ar lawr gwaelod un o’r tai mawr hyfryd sydd ar Cathedral Road, ac mae’r lle wedi’i addurno yn hyfryd, yn fodern, glan ond eto yn groesawgar hefyd. Ac nid dim ond te prynhawn maen nhw’n ei weini chwaith, maen nhw hefyd yn cynnig brecwast a chinio, a hyd yn oed diodydd fin nos. Fyny staer wedyn mae yna westy boutique gyda naw o ystafelloedd braf iawn yr olwg.

Fe gawsom ni fwrdd yn y brif ystafell wrth y piano mawr (oedd mae’n rhaid cyfaddef yn hyfryd ond ychydig bach yn rhy swnllyd i dair ffrind oedd a lot o ddal fyny i’w wneud), ond mae yna ystafell wydr yn y cefn hefyd sy’n agor allan i’r ardd sy’n le perffaith ar gyfer parti mwy.

Yn debyg iawn i lawr o lefydd un fwydlen yno, ond gyda dewis o de. Fe aeth y tair ohonom am y te Assam (fy ffefryn), ond roedd o bach yn siomedig i weld mai bag te mewn tebot gawsom ni nid te rhydd, fel y buaswn i’n disgwyl gyda the prynhawn o safon. Ond roedd yn ddigon neis ac roedden nhw’n fwy na hapus i gynnig mwy heb unrhyw gost ychwanegol.

 

Ond fe gefais i fy mhlesio gyda’r bwyd, oedd yn sicr o safon uchel. Roedd yna blât o frechdanau, rhai ham a mwstard, wy, caws a phicl ac eog wedi’i fygu; ac roedden nhw’n amlwg wedi’i torri yn ffres gan nad oedd yr ochrau wedi mynd yn sych o gwbl (cas beth gen i mewn te prynhawn!). Wedyn fe gawsom ni sgonsen gynnes, wedi’i weini gyda jam a hufen oedd yn ddigon blasus, er efallai ychydig yn sych os ydw i’n mynd i fod yn ffyslyd. Ond roedd y cacennau eraill yn hyfryd, roedd yna brownie siocled llaith, darn o gacen afal a rhesin – oedd ymhell o fyd yn sych, macaron caramel hallt a mousse mafon blasus.

Nawr doedd y bwyd ddim yn cymharu gyda the prynhawn mewn rhai o westai gorau Llundain, ond doedd dim disgwyl iddo.

Er hynny roedd o’n brofiad hyfryd, bwyd blasus dros ben a gwasanaeth da iawn hefyd. Ac am £15.80 roedd o’n dipyn o fargen. Mae Tea at 73 yn sicr yn gaffaeliad i’r ardal yma o Gaerdydd, ac yn le perffaith i gwrdd fyny efo ffrindiau neu deulu am wledd sydd ddim yn mynd i dorri’r banc. Dwi’n sicr yn ei argymell.

Tegan Newydd

Sori os ydw i’n swnio fel rhyw dôn gron ynglŷn â bwyta’n iach y dyddiau hyn (dwi’n addo blog am gacen go iawn yn fuan) ond roedd rhaid i mi flogio am fy nhegan newydd – y nutribullet. Yn ôl y cwmni nid ‘juicer’ na ‘blender’ mo hwn ond ‘superfood nutrition extractor’ – sydd wrth gwrs yn swnio fel nonsens llwyr. Ond anghofiwch am beth mae’r cwmni yn ei ddweud, yr hyn ydi o yw blender hynod o gryf, sy’n gwneud smoothies perffaith mewn munud. Gallwch hyd yn oed ychwanegu cnau, llysiau caled, neu afalau gyda’u croen ac fe fyddwch chi’n dal i gael diod lyfn.

Nawr mae’n rhaid cyfaddef fy mod i yn y gorffennol wedi bod yn ddigon parod i wneud hwyl am ben pobl oedd yn yfed eu llysiau, ond ers prynu hwn, mae’n ddrwg gen i ddweud fy mod i nawr yn un o’r bobl hynny . A dweud y gwir mae smoothie gwyrdd yn reit flasus. Efallai bod diod wedi’i wneud gyda sbigoglys neu kale yn edrych fel chwd kermit y frog, ond o’u cymysgu gyda ffrwythau fyddwch chi ddim yn eu blasu, er wrth gwrs rydych chi’n dal i gael y maeth.

 

 

Dwi wedi bod yn yfed un o’r rhain i frecwast bob dydd ers pythefnos ac wedi gwneud pob math o gyfuniadau gwahanol.

• sbigoglys, ciwcymbr, mafon a mango
• sbigoglys, afocado, nectarin, grawnwin, lemon a flaxseed
• letys, afocado, banana, mango a chnau cashew
• sbigoglys, brocoli, ciwcymbyr, melon, mango a sinsir

Yn syml dwi’n taflu pa bynnag lysiau a ffrwythau sydd gen i yn y potyn a’u cymysgu i fyny gydag ychydig o ddŵr neu laeth reis, gan ychwanegu ychydig o hadau chia neu flax a dyna ni, diod blasus sy’n eich llenwi ac sy’n dda i chi hefyd. Dwi’n siŵr nad ydi o i bawb, ond dwi wrth fy modd gyda fy nhegan newydd  – ac mae unrhywbeth sy’n fy annog i fwyta mwyaf o lysiau a ffrwythau yn dda yn fy marn i.

 

 

Te prynhawn gwyddonol

Dwi’n geek, dwi wastad wedi bod yn geek a dwi’n hapus iawn i gyhoeddi hynny.

Dwi wastad wedi bod â diddordeb mawr mewn gwyddoniaeth, Dyna fy hoff bwnc yn yr ysgol, ac uchafbwynt bob Nadolig i mi oedd gwylio’r Royal Institute Christmas Lectures – darlithoedd gwyddoniaeth arbennig i blant. A dweud y gwir dwi dal yn eu gwylio hyd heddiw efo’r un brwdfrydedd a phlentyn sy’n dysgu am sut mae’r ymennydd yn gweithio am y tro cyntaf.

Doeddwn i byth yn disgwyl y bydden ni’n gweithio fel newyddiadurwyr, roeddwn i eisiau swydd yn ymwneud  â gwyddoniaeth. Fe wnes i astudio Cemeg a Bywydeg ar gyfer lefel A, a hyd yn oed dechrau hyfforddi fel physiotherapist – cyn i mi sylwi nad oeddwn yn or-hoff o ysbytai, a newid i astudio gwleidyddiaeth!

A dwi’n siŵr mai dyna pam  yr ydw i’n hoffi pobi cymaint. Mae pobi yn sicr yn wyddoniaeth o fath, rhaid mesur a thrin cynhwysion yn ofalus er mwyn sicrhau eu bod nhw’n adweithio gyda’i gilydd a gyda’r gwres i greu cacen ysgafn a blasus. Y gegin yw fy labordy i’r dyddiau hyn a’r bunsen burner wedi’i gyfnewid am bopty.

Felly dychmygwch fy ecseitment pan weles i fod gwesty’r Ampersand yn Kensington yn gwneud te prynhawn gwyddoniaeth. Te arbennig oedd hwn am gyfnod byr, ac erbyn i mi glywed amdano dim ond wythnos oedd ar ôl. Ond trwy lwc fe lwyddais i gael bwrdd i fi a fy ffrind Ildiko ar y diwrnod olaf un, a gyda gwydraid o champagne yr un am ddim hefyd. Perffaith!

Mae gwesty’r Ampersand yn South Kensington, nid nepell oddi wrth yr amgueddfa wyddoniaeth, y Natural History a’r V&A, ac mae nhw’n amlwg yn cael eu hysbrydoli gan yr amgueddfeydd cyfagos wrth greu eu te prynhawn.

Pan ddaeth y stand yn llawn danteithion doedden ni ddim yn cael bachu’r bwyd tan iddyn nhw ychwanegu’r rhew sych fel bod mwg gwyn yn llifo i lawr stand cacennau. Roedd o’n drawiadol iawn ac yn sicr yn rhoi tipyn o wow factor i’r profiad – dwi erioed wedi gweld y fath beth mewn unrhyw de prynhawn arall. Ond roedd y te yma yn fwy na dim ond sioe, roedd yna sylwedd iddi hefyd.

Mae’r Pastry Chef Ji Sun Si wedi creu te prynhawn heb ei ail. Roedd yna gacen siocled wedi’i wneud i edrych fel folcano, gyda dinosor siocled ar yr ochr. Macaron pistasio gyda pipette o saws ceirios i wasgu’r i mewn i’r canol, a chacen fafon a siocled Gwyn oedd yn edrych fel planed. Roedd yna hefyd bicer o ddiod glas, dwi ddim yn siŵr beth oedd o, ond yn sicr roedd o’n flasus.

Roedd yna hefyd sgons siocled gwyn, wedi’i gweini gyda jam mefus, ac yn hytrach na’r brechdanau arferol roedd yna choux buns sawrus. Roeddwn i wrth fy modd gyda rhain gan eu bod mor ysgafn.

Pan welais i’r te yma i ddechrau, roedd o mor drawiadol roeddwn i’n poeni na fyddai yn blasu hanner cystal ag yr oedd o’n edrych. Ond fe gefais i fy siomi ar yr ochr orau, roedd popeth yn eithriadol o flasus yn ogystal a bod yn greadigol. Nawr doedd y gwasanaeth ddim cweit mor arbennig a rhai o’r gwestai crand, ond doeddwn i ddim yn talu cymaint chwaith. Er hynny roedd yr awyrgylch yn groesawgar a chartrefol a’r bwyd yn ogoneddus felly dwi’n siwr o ddychwelyd.

Dwi newydd sywli bod y te prynhawn gwyddoniaeth yn ôl ymlaen am gyfnod, ond dwu methu aros i weld beth fydd y thema nesaf.

 

Gweithdy siocled

Mae yna ‘perks’ i fod yn flogiwr bwyd weithiau, a pan gefais fy ngwahodd i fynychu gweithdy gwneud siocledi gan MyChocolate  doeddwn i ddim yn mynd i ddweud na. Cwmni ynghanol Llundain yw MyChocolate sy’n cynnig gweithdai siocled i unigolion, cwmnïau, partïon iâr, unrhyw un a dweud y gwir sydd eisiau dysgu sut i flasu a gwneud eu siocledi eu hunain.

Dwi wedi gwneud siocledi fy hun nifer o weithiau o’r blaen (fe fydd yna gwpwl o ryseitiau yn y llyfr newydd) ond roeddwn i dal yn awyddus i ddysgu mwy am y broses. A beth well na noson allan gyda ffrindiau yn yfed prosecco a photsian gyda siocled?

Ond cyn i ni gael ein dwylo yn fudur a dechrau gwneud y siocledi, roedd yna gyfle i flasu mathau gwahanol o siocled a dysgu am hanes coco.

Roedd gennym ni gyd saith math gwahanol o siocled i’w drio, fel bod modd cymharu siocled o safon, gyda chyfran uchel o soledau coco, gyda siocled rhad o’r archfarchnad. Doedd o ddim yn anodd dweud y gwahaniaeth, er mawr sy’n dod roedd yna un neu ddau wedi cyfaddef licio’r siocled rhad dros y siocled drytach. Ond wedyn mi ydw i wrth fy modd gyda siocled tywyll neis.

Nawr mae’n debyg eich bod chi’n gallu blasau rhinweddau gwahanol y coco ym mhob siocled, fel yr ydych gyda gwin da. Mae hi hyd yn oed yn bosib, i rai, ddweud o ba wlad y daeth y coco, drwy flas yn unig. Yn amlwg does gen i ddim blas mor dda â hynny, achos er fy mod yn gallu adnabod siocled rhad a siocled yn llawn coco,  roeddwn i’n ofnadwy ar adnabod y gwahaniaeth cynnil mewn blas yn y siocled tywyll.

Yna ar ôl y dysgu daeth yr hwyl, gyda chyfle i wneud ein siocledi ein hunain.

Mewn gwirionedd mae gwneud siocledi neu truffles yn weddol hawdd. Rydych chi’n gwneud ganache drwy gymysgu dwywaith gymaint o siocled a hufen. Y ffordd draddodiadol o wneud ganache yw cynhesu’r hufen nes ei fod yn codi berw, cyn ychwanegu siocled wedi’i dorri yn fân ato a’i gymysgu nes ei fod yn llyfn. Wedyn mae’n rhaid ei adael i setio yn yr oergell am ychydig oriau cyn ei siapio mewn i siocledi. Wrth gwrs doedd gennym ni mor amser i wneud hynny. Felly un peth da ddysgais i oedd bod yna ffordd llawer cyflymach o’i wneud, sef, toddi’r siocled ac yna ychwanegu’r hufen oer.

 

Y cam nesaf oedd peipio lympiau o’r ganache ar bapur gwrthsaim (dwi’n gwybod mae’r llun uchod yn edrych fel rhywbeth arall yn llwyr!), cyn eu gadael i setio rhywfaint. Tip da os ydych eisiau osgoi dwylo wedi’i orchuddio  mewn siocled sef beth sydd fel arfer yn digwydd pan fyddwch yn rholio’r siocledi yn syth yn eich dwylo. Ar ôl iddynt setio fe wnes i eu siapio rhywfaint gyda blaenau fy mysedd, cyn eu gollwng mewn powlen o siocled wedi toddi a’u haddurno. Roedd yna ddewis da o addurniadau o gnau i ddarnau bach o fafon – wrth gwrs fe nes i drio pob un!

 

Does dim osgoi’r ffaith bod hon yn joban flêr, roedd yna siocled ymhob man erbyn diwedd y noson – er dwi’n siwr nad oedd y prosecco yn helpu! Ond roedd o’n lot o hwyl ac er fy mod i’n sicr nad oes gen i yrfa mewn gwneud siocledi, roeddwn nhw’n edrych yn ddigon del wedi’i gosod yn eu bocs aur a’u lapio gyda rhuban – a doedden nhw ddim yn blasu yn rhy ddrwg chwaith.

;

Te yn y Dorchester

Gyda fy ffrind gorau, Catrin, yn dod i aros am y penwythnos, a minnau heb ei gweld hi ers sbel, roedd rhaid trefnu rhywbeth arbennig. A does yna ddim esgus gwell nag ymweliad ffrind i wneud y mwyaf o’r ddinas hon. Roeddwn i eisoes wedi cael tocynnau i ni fynd i’r theatr i weld The Audience, drama am gyfarfod wythnosol y frenhines (wedi’i actio yn wych gan Helen Mirren) gyda phrif weinidogion y wlad, ond wrth gwrs roedd angen trefnu rhywle i fwyta cyn hynny hefyd. Felly, gan fod angen bwyta yn gynnar, beth well na the prynhawn (unrhyw esgus!).

Nawr dwi wedi bod am de mewn nifer o westai yn Llundain yn barod, ond mae yna dal ddigon ar fy ‘to do list’. Y broblem fel arfer yw bod angen mis neu fwy o rybudd i gael bwrdd yn y llefydd gorau, yn enwedig ar ddydd Sadwrn. Ond rhywsut, gyda minnau ddim ond yn bwcio rhyw bythefnos yn ôl, fe gefais i fwrdd i dri yn y Dorchester.

Pan gyrhaeddodd Catrin a fi (ar ôl bod yn potsian o gwmpas Selfridges) roedd Johny eisoes yn aros amdanom yn y bar, felly gydag ychydig o amser i fynd nes bod y bwrdd yn barod, roedd rhaid cael diod bach. Ac wrth gwrs, beth mae merch i fod i’w yfed yn y Dorchester na glased o Bollinger. Yn amlwg maen nhw’n mynd trwy lot o champagne yno, achos nid o botel safonol y daeth ein glased ond o Jeraboam, roedd o’n anferth. Duw a ŵyr faint mae Jeraboam o Bollinger yn ei gostio!

Doedd dim rhaid aros yn hir am ein bwrdd, ac fe gawsom ein harwain draw i fwrdd ger y piano yn y Promenade, sef lobby y gwesty. Ond peidiwch â meddwl ein bod ni’n ei slymio hi, dyma’r lobby mwyaf crand yr ydw i wedi’i weld, gyda cholofnau euraidd, trefniadau blodau anferthol a soffas moethus. Ac roeddem ni mewn cwmni da, pwy oedd yn eistedd yno gyda chwpwl o ffrindiau ond y cricedwr Kevin Pieterson (bu bron i mi stopio i gymharu anafiadau ben-glin, wrth i mi hoblan heibio ar fy maglau!).

Dwi’n licio ffaith mai’r unig ddewis mae’n rhaid i chi wneud gyda the prynhawn yw champagne neu beidio (champagne bob tro!) a pha de i’w gael. Yn y Dorchester roedd yna ddewis helaeth o de, ond roedd ein gweinyddes yn hapus iawn i’n helpu ni i wneud penderfyniad. Gan ein bod ni i gyd yn hoff o de cryf, fe wnaeth hi argymell yr Assam, te dwi wastad yn dewis fy hun fel arfer.

Ar ôl i’r te a’r champagne gyrraedd (o Jeraboam arall!) fe ddaeth y brechdanau. Roedd yna ddewis o eog wedi’i fygu, ham, wy, cyw iâr a chiwcymbr. A ddim eisiau edrych yn farus fe es i am dri i ddechrau, ond wrth gwrs doedd hynny ddim yn mynd i fod yn ddigon a diolch byth fe ddaeth y weinyddes yn ôl i gynnig mwy i ni. Roedden nhw’n flasus iawn gyda bara gwahanol i bob llenwad, ac roedden nhw’n amlwg wedi eu torri yn ffres (does dim byd gwaeth na brechdanau sy’n dechrau sychu ar yr ochrau). Roedd y tri ohonom yn gytûn bod y frechdan cyw iâr, gyda bara basil ymysg y frechdan cyw iâr orau i ni ei gael. Roeddwn i’n hoff iawn o’r frechdan ciwcymbr, oedd yn fwy diddorol na’r arfer gan fod yna caraway yn y bara.

Cyn i’r sgons a chacennau gyrraedd, fe gawsom ni gwpan bach siocled wedi’i lenwi gyda mousse cappucino a ffeuen goffi aur am ei ben. Doeddwn i ddim yn disgwyl hwn, felly roedd o’n ychwanegiad bach neis. Roedd y mousse yn ysgafn dros ben o’n flasus iawn, ac er fy mod wedi trio bwyta’r gwpan siocled gyda’r llwy, roedd o bach yn anodd felly fe wnes i stwffio yn un darn i fy ngheg.

Dim ond wedyn y daeth y sgons, yn dal yn gynnes o’r popty a’r cacennau bach. Roedd yna ddwy sgon yr un i ni, un plaen ac un ffrwythau, ac wrth gwrs jam mefus, jam cyrens duon a hufen tolchog i fynd gyda nhw. Roedd y sgons yn ysgafn iawn a ddim yn rhy fawr, felly doedd bwyta dwy ddim yn ormod o broblem!

Y cwrs olaf yw’r piece de resistance bob tro, ble ma’r chefs yn gallu dangos eu hunain gyda’r cacennau a thartenni bach del. Y broblem yn aml yw fy mod i’n stwffio gymaint ar y brechdanau a’r sgons fel nad oes gen i ryw lawer o le pan ddaw hi at y cacennau. Ond y tro hwn roedd y cacennau yn ddigon bach ac ysgafn fel nad oeddwn i’n teimlo’n rhy llawn ar y diwedd. OK roeddwn i’n llawn ond ddim yn teimlo fel fy mod i’n mynd i fyrstio!

Yn rhy aml hefyd mae’r danteithion olaf yma yn gallu edrych yn dlws iawn ond mae’r blas yn gallu bod ychydig yn siomedig. Ond nid y tro hwn, roedd y gacen oren yn iawn, ond ddim byd anhygoel, ond roedd yvgweddill yn flasus dros ben. Roedd yna gacen mefus a siocled gwyn, financier siocled gyda mousse pistasio (dwi’n caru unrhywbeth pistasio), macaron pina colada (wow!) a tharten siocled a chanu mwnci a charamel hallt (OMG!).

Roedd y darten siocled a chnau mwnci yn ogoneddus, fel snickers posh iawn ac roedd y macaron yn gyfuniad perffaith o goconyt a phinafal. Roedd rhaid i mi gael mwy ac roedd y weinyddes yn fwy na bodlon i ddod a rhagor.

Fe wnaeth y tri ohonom ni wedi mwynhau yn fawr a doeddwn i ddim yn gallu canfod yr un bai, wel heblaw am y bil yn y diwedd! Mae o’n sicr yn un o’r drytaf yn Llundain, ond mae o hefyd, yn fy marn i, ymysg y gorau hefyd.

Fe aethom ni’n syth o’r’ Dorchester i’r Gielgud Theatre i wylio Helen Mirren yn The Audience. Drama ddoniol a diddorol iawn gyda Helen Mirren yn portreadu’r frenhines yn llwyddianus iawn o’r dyddiau cynnar i’r presennol.

Diweddglo perffaith ar ddiwrnod i’r brenin (neu frenhines).

**Ymddiheuriadau am ansawdd y lluniau, ro’n i’n canolbwyntio mwy ar y bwyta a’r joi ang ar y lluniau!**

Cinio tair seren

Dwi’n gwybod mai blog pobi a chacennau yw hwn ond mae’n rhaid i mi sgwennu am bryd anhygoel gefais i yn ddiweddar. Roedd y pwdin ei hun yn werth cofnod cyfan, ond gwell peidio ag anwybyddu dau gwrs hyfryd arall ges i .

A ble’r oedd y pryd yma? Wel bwyty tair seren Michelin Gordon Ramsay yn Chelsea.

Fe ddaeth ffrindiau i aros diwedd y flwyddyn ddiwethaf ac maen nhw’n dipyn o ‘foodies’ fel fi ac yn awyddus i gael pryd yn un o fwytai Gordon Ramsay. Nawr mae gan Gordon Ramsay nifer fawr o fwytai ar draws Llundain yn amrywio o gastropubs i lefydd llawer mwy crand mewn gwestai fel Claridge’s ar Savoy, felly roedd yna ddigon o ddewis. Ond bwyty Gordon Ramsay (enw unigryw de!) yw’r unig un gyda thair seren Michelin felly yn amlwg roedd rhaid i ni fynd yno.

Dim ond dau fwyty yn Llundain sy’n ddigon lwcus i gael tair seren, bwyty Gordon Ramsay (sydd wedi cadw tair seren ers 2001) a bwyty Alain Ducasse yn y Dorchester (mae hwna yn nesaf ar y rhestr), felly doedd pryd yn byth yn mynd i fod yn rhad. Ond trwy gael ‘set menu’ amser cinio mae’n bosib torri’n sylweddol ar y gost, er hynny fydden i ddim yn licio dangos y bil i’r rheolwr banc!  Mae’n ddiddorol nodi hefyd mai Clare Smyth, y prif gogydd ym mwyty Gordon Ramsay yw’r unig gogydd benywaidd ym Mhrydain i ennill tair seren.

Felly beth mae rhywun yn ei gael am ei arian mewn bwyty tair seren? Wel tydio ddim yn fwyty mawr, dim ond lle i 45 sydd yno, ond fe fuaswn i’n dweud bod yna gymaint â hynny o staff yn gweithio yno. Roedd y staff gweini yn rhoi digon o sylw i ni, ond heb iddo fod yn ormod. Roedd y maitre’d yn benodol yn wych, yn cymryd diddordeb yn y tri ohonom, ac yn gwneud i ni deimlo’n gyfforddus iawn.

Gyda’r pryd amser cinio dim ond 3 dewis sydd yna ar gyfer pob cwrs, ond dwi’n eithaf licio hynny. Mae’n gwneud y dewis yn llawer haws, a da chi’n gallu bod yn eithaf sicr mewn bwyty fel hyn bod unrhyw beth da chi’n ei ddewis yn mynd i fod yn neis.

Cyn i ni gael ein cwrs cyntaf, fe gawsom ni amuse bouche o gawl butternut squash gyda ricotta cartref, lardons a crispbread tenau iawn. Nawr yn gwrs bach ychwanegol sy’n rhoi blas o’r hyn i ddod, ond wir i chi roedd hwn bron a bod yn gwrs maint llawn. ond doeddwn i ddim yn cwyno. Roedd o’n hyfryd.

Fel cwrs cyntaf fe wnes i ddewis y salt cod, gyda ham, pupur, olewydd ac wyau quail. Doeddwn i ddim yn siŵr beth i’w ddisgwyl, ond roedd o’n edrych yn drawiadol iawn pan ddaeth allan, ac yn blasu’r un mor neis, gyda’r salt cod cynnes yn gweddu yn hyfryd gyda’r blasau cryf eraill. Gyda’r cwrs yma roedd y sommelier wedi argymell gwin gwyn diddorol iawn oedd yn arogli yn gryf iawn o sherry. Roedd o’n eithaf anhygoel a dweud y gwir, ond yn gweddu yn berffaith gyda’r holl flasau gwahanol ar y plât.

Pysgodyn arall gefais i ar gyfer y prif gwrs, y tro yma Pollock, wedi’i weini gyda couscous chorizo a baby squid. Eto blasau cryf oedd yn llwyddo i weddu gyda’i gilydd yn berffaith. Gyda’r cwrs yma gwin rosé gafodd ei argymell, rosé difrifol meddai’r sommelier. Dewis eithaf anghyffredin efallai ond perffaith ar gyfer y pryd yna.

Mae rhywun yn tueddu i feddwl bod maint y platiau o fwyd yn mynd i fod yn fach iawn mewn bwytai crand fel hyn, felly fe gefais i fy synnu gyda pha mor fawr oedd y prydau yma. Doeddwn i ddim yn gallu gorffen fy mhrif gwrs, roeddwn i’n ymwybodol wrth gwrs bod rhaid cadw lle ar gyfer y pwdin.

Ac ar gyfer ein pwdin, fe gafodd y tri ohonom yr un peth, pinafal wedi’i rostio gyda financiers coriander, sorbet coconyt a hufen fanila. Swnio’n eithaf syml ond dwi erioed wedi blasu rhywbeth tebyg, roedd o’n anhygoel. Roedd y pinafal yn gynnes ac yn felys a’r sorbet coconyt oer yn cyferbynnu yn hyfryd. Roedd y coriander yn y finaciers yn ychwanegiad gwahanol iawn oedd yn cael ei ategu gan y dail bach o goriander ffres ar y plât. Yn clymu popeth at ei gilydd wedyn oedd yr hufen fanila gogoneddus, dwi erioed wedi blasu hufen mor flasus na mor esmwyth. Mae’n tynnu dwr o fy nannedd yn meddwl amdano.

Roeddwn i’n credu mai dyna ddiwedd y pryd, ond o na! Fe ddaeth y gweinydd allan gyda bowlen fach arian oedd yn mygu gyda rhew sych. Yn y canol roedd peli bach o hufen ia mefus wedi’i gorchuddio mewn siocled gwyn, roedd o fel ffrwydrad o flas mefus yn eich ceg. Yn ogystal fe gawsom ni truffle siocled moethus oedd yn fach iawn ond yn hynod gyfoethog a jeli rhosyn, oedd yn debyg iawn i turkish delight ond yn llawer mwy ysgafn. Sypreis hyfryd ar ddiwedd pryd.

Yna cyn gadael fe ddaeth y maitre’d clên draw at ein bwrdd a gofyn a oeddem ni eisiau gweld y gegin. Dwi ddim yn siŵr pam gawsom ni’r cynnig yma, weles i neb arall yn mynd, ond doeddwn ni ddim yn mynd i wrthod. yr hyn oedd yn fy synnu i, pan gerddais i mewn i’r gegin oedd pa mor fach oedd o, a cymaint o bobl oedd yn gweithio yno. Yn amlwg roedd gan bob cogydd ei ardal fach ei hun i wneud un pryd, neu un rhan o bryd a doedd o neu hi ddim yn symud oddi yno. Mae’n rhaid eu bod nhw yn drefnus a thaclus iawn.

Roedd o’n ddiweddglo perffaith i bryd anhygoel.

Te Prynhawn yn yr Athenaeum

Da chi gyd yn gwybod cymaint dwi’n joio te prynhawn, ac yn bachu ar unrhyw esgus i fwyta llond bol o frechdanau bach, cacennau a the. Felly pan ddaeth un o fy ffrindiau gorau draw i aros o Sweden, roedd o’n un o’r pethau cyntaf ar ein ‘to do list’.  Mae Pia yn dipyn o bobwraig hefyd ac fe fydd y rhai ohonoch sydd wedi darllen y llyfr wedi gweld rhai o’i ryseitiau hi, felly roedd rhaid gwneud yn siŵr ein bod ni’n mynd i rywle gwerth chweil. Ac yn ôl y Tea Guild does ‘na unrhwy le gwell ar hyn o bryd na’r Athenaeum, enillydd y te prynhawn gorau yn Llundain yn 2012. 

Mae’r Athenaeum yn westy pum seren ynghanol Llundain sy’n edrych dros Green park. Wrth gwrs mae’n foethus ond tydio ddim yn teimlo yn rhy ffurfiol. A dweud y gwir mae’r stafell ble maen nhw’n gweini’r te prynhawn yn glyd a chysurus, a dweud y gwir roedden nhw hyd yn oed yn rhoi blancedi i chi swatio yn eich cadeiriau os oeddech chi eisiau.

Y peth da am de prynhawn yw nad oes rhaid i chi ddewis rhyw lawer (dwi’n un ofnadwy am bendroni am oes dros fwydlen hirfaith), ond ar ôl eistedd i lawr yn ein cadeiriau cyfforddus, roedd ‘na ddau ddewis i’w wneud. Pa de i’w ddewis? – Assam gan amlaf i mi. Ac oeddem ni eisiau Champagne? – dim ond un ateb sydd i’r cwestiwn yna!

Felly glasied o champagne yr un, champagne pinc gydag ychydig o flas rhosyn arno, a the wedi’i weini mewn tebotau arian.

Yn wahanol i rai gwestai dyw’r holl fwyd ddim yn dod ar unwaith wedi’i gweini ar stand cacennau. yn hytrach fe ddaeth gweinydd draw gyda phlât yn llawn brechdanau a gofyn pa rai oeddem ni eisiau a’u gosod ar ein plât. Doedd dim angen poeni am fod yn farus roedd o’n fwy na bodlon i ni gael llond plât o frechdanau a mwy wedyn, a’r peth da am hyn oedd nad oedd rhaid i unrhyw un fwyta’r brechdanau wy! Brechdanau reit glasurol oedd y rhain, eog wedi’i fygu, ciwcymbr a chaws hufen a ham a phicl, ond roedd pob un yn flasus ac yn amlwg wedi’i dorri yn ffres gan nad oedd yna un ochr sych.

Ar ôl y brechdanau daeth y sgons a chrympets, i gyd yn gynnes o’r popty, gyda photiau o jam mefus, hufen a cheuled lemon. Wrth gwrs fe sglaffiwyd y cyfan. Ond roedd seren y sioe eto i ddod.

Gyd prin ddim lle ar ôl yn ein boliau fe gawsom ni ddewis nid o ddau neu dair cacen arall ond llond troli ohonyn nhw. Roedd yna gymaint o bethau bach blasus gwahanol o dartenni ffrwythau i jeli champagne i gacen ffrwythau roedd hi’n anodd penderfynu beth i’w gael. Yn y diwedd fe ges i darten ffrwythau, bocs siocled wedi’i lenwi gyda mousse siocled gwyn, a paflofa bach mafon. Roedd y tri pheth yn hyfryd ac roedd fy ffrindiau Pia a Kläs yn hapus gyda’u dewis nhw hefyd. fe fuaswn i wedi bod wrth fy modd yn trio mwy, ond wir i chi doedd na ddim lle ar gyfer un briwsionyn arall erbyn y diwedd.

Fe wnaeth y tri ohonom fwynhau’r profiad yn fawr, a fydden i’n newid dim. Llwyr haeddiannol o’r wobr ddywedwn i.

Cacennau afiach o neis

Ddydd Gwener fe fues i mewn ffair gacennau gwahanol iawn, doedd na ddim cupcakes del na macarons prydferth yn agos at y lle. Na roedd y digwyddiad yma yn amgueddfa patholeg St Barts, Llundain. Ie, ymysg y jariau o esgyrn ac organau wedi’u piclo, roedd ‘na ffair gacennau yn cael ei chynnal. Enw’r digwyddiad oedd Eat Your Heart Out, ac yn ogystal a chalonnau roedden nhw’n gwerthu cupcakes gwythiennau neu berfeddion, siocled STDs a chacen ysgyfaint gydag emffysema.

Edrych yn hollol afiach, ond wir i chi roedden nhw’n blasu’n hyfryd.

Syniad anhygoel Miss Cakehead yw Eat Your Heart Out a dyma’r drydedd flwyddyn iddi gynnal y digwyddiad.

Roedd y cacennau wir yn anhygoel o realistig, ac yn amlwg roedd yna lot o waith wedi mynd fewn i’r digwyddiad.

Yn ogystal ag edrych ar y sbesimenau yn y jariau a synnu ar y cacennau, roedd yr amgueddfa hefyd wedi trefnu ystod o ddarlithoedd.

Sex and the City oedd thema’r darlithoedd ddydd Gwener, ac fe wnes i wrando ar ddarlith ddiddorol iawn gan Dr Lesley Hall ar STDs yn Llundain o’r 17eg ganrif hyd at heddiw.

Nawr efallai bod patholeg a chacennau yn swnio fel cyfuniad od, ond bwriad y digwyddiad yw addysgu pobl a chodi ymwybyddiaeth o afiechydon, mewn ffordd ysgafn a hwyl.

Fel rhywun sydd â chryn ddiddordeb mewn bywydeg ac anatomi (fe astudiais ffisiotherapi ar un adeg!), roeddwn i wrth fy modd gyda’r holl gysyniad. Mae’n wych gweld pobl yn bod mor greadigol gyda chacennau.

Felly pwy sy’n ffansi darn o goes septig?